Maszyny Maschio Gaspardo mają zasięg koncernowy

Nie dysponujemy dokładnymi danymi, ale postanowiliśmy pokusić się o stwierdzenie, że maszyny Maschio Gaspardo pracują u co drugiego rolnika. Wynika to ze skali ich produkcji wynoszącej setki tysięcy rocznie. Nie zawsze są oznaczane jako Maschio Gaspardo, bo w ramach wielu umów, malowane w różnych barwach sprzedawane są pod szyldem znanych marek producentów techniki rolniczej.

Inne kolory i oznaczenia powodują, że wielu rolników z różnych rejonów świata nawet nie wie, że mają maszyny Maschio Gaspardo, czyli wyprodukowane przez włoskiego potentata o zasięgu globalnym. Co ciekawe, to nadal firma rodzinna, którą zarządzają bracia Andrea i Mirco Maschio.

Fabryk jest 8, w tym 5 we Włoszech

Maszyny Maschio Gaspardo powstają w pięciu fabrykach we Włoszech i trzech zlokalizowanych w Rumunii, Indiach i Chinach. Mieliśmy okazję poznać od środka 4 włoskie fabryki. Zaskoczyła nas w nich wysoka kultura organizacji pracy i porządek panujący na każdym etapie produkcji. Nie miało to nic wspólnego z naszym stereotypem włoskiego luzu w podejściu do wielu aspektów życia. Każda z odwiedzonych przez nas fabryk Maschio Gaspardo, okazała się zrobotyzowanym zakładem Przemysłu 4.0.

Z taką automatyzacją produkcji idzie w parze wysoka jakość powstających maszyn. Nie dziwi więc produkcja dla największych koncernów, takich jak np. John Deere (największy odbiorca) i CNH. Komunikat prasowy dotyczący współpracy Maschio Gaspardo z marką New Holland otrzymaliśmy w kwietniu 2025 r.

Maszyny Maschio Gaspardo z Campodarsego

Firma Maschio Gaspardo została założona w roku 1964. przez braci Egidio i Giorgio Maschio we włoskiej miejscowości Campodarsego k. Padwy. Rozpoczynali od produkcji glebogryzarek, które do dzisiaj wraz z mulczerami są sztandarowymi maszynami włoskiego potentata. Powstają one nadal w tym historycznym miejscu, obok bron aktywnych, zawieszanych rozsiewaczy nawozów i kosiarek listwowych.

Fabryka w Campodarsego może pochwalić się wyważarką do wałów o długości ponad 3 metrów. Ciekawostką jest fakt, że wały Packera produkowane są non-stop przez 365 dni w roku. Powodem jest zapotrzebowanie na ten typ narzędzi do konsolidacji gleby – 90% bron aktywnych Maschio Gaspardo sprzedawana jest z wałami Packera. Największa brona aktywna tego producenta ma 10 m szerokości roboczej.

Ponad 70 000 maszyn rocznie najlepiej świadczy o skali produkcji zakładu w Campodarsego. Trafiają one do rolników na całym świecie. W tym historycznym dla Maschio Gaspardo miejscu mieści się również siedziba główna Grupy.

Podzespoły powstają z Cadoneghe

Kolejna fabryka Maschio Gaspardo to zakład w Cadoneghe. Powstają tutaj komponenty maszyn rolniczych od gołej blachy po gotowy element maszyny. Za wycinanie odpowiednich kształtów odpowiadają lasery. Jest ich aż 39, a najmocniejszy z nich radzi sobie ze stalą o grubości 25 mm. Każdy pracuje z dokładnością do dziesiątych milimetra.

Zaimponowała nam linia spawalnicza, na której pracują aż 63 roboty. To wyraźnie wskazuje jak wielka jest skala produkcji w tej fabryce. Automatyzacja produkcji spowodowała, że pracuje w niej relatywnie niewiele osób.

To kluczowa fabryka dla Maschio Gaspardo i nie dziwi, że działa 24 godziny na dobę, przez 365 dni w roku. Powstające tutaj podzespoły trafiają do innych fabryk, gdzie odbywa się montaż konkretnych maszyn.

Maszyny Maschio Gaspardo z Morsano al Tagliamento

Nie ulega wątpliwości, że przejęcie przez Maschio w roku 1994 firmy Gaspardo było krokiem milowym dla rozwoju całej Grupy. To właśnie w tym roku pojawiła się nazwa Maschio Gaspardo i choć nadal spotkamy maszyny z nazwami tylko Maschio lub tylko Gaspardo, to powinniśmy przypisywać je do Grupy Maschio Gaspardo.

Na szczęście mieliśmy okazję zwiedzić dawną fabrykę Gaspardo w Morsano al Tagliamento, która powstała w 1834 roku. To tutaj do dzisiaj produkowane różnego typu siewniki punktowe oraz pielniki Maschio Gaspardo. – Fabryka Maschio Gaspardo z Morsano al Tagliamento jest najstarszym zakładem w Europie, w którym rozpoczęto produkcję siewników – mówi Hubert Rakowski, z Maschio Gaspardo Polska. To też największa fabryka Grupy, której powierzchnia hal wynosi 30 tys. m kawadratowych.

W fabryce w Morsano al Tagliamento znajduje się automatyczna malarnia kataforetyczna, do której trafiają elementy maszyn Maschio Gaspardo najbardziej narażone na korozję (części rozsiewaczy, opryskiwaczy i siewników). Ta uznana metoda polega na zanurzaniu elementów w kadziach ze specjalnymi roztworami i ostatecznie w tej z farbą oraz suszeniu w wysokiej temperaturze. Wyróżnikiem KTL jest przyciąganie cząsteczek do malowanych elementów pod wpływem przepływającego prądu.

Podczas zwiedzania fabryki w Morsano al Tagliamento mieliśmy okazję zobaczyć prototypowy siewnik Maschio Gaspardo Chrono 900 z systemem nawożenia płynnego, który trafi na rynek amerykański. Niestety w fabrykach zdjęć robić nie mogliśmy.

Maszyny Maschio Gaspardo z Concordia Sagittaria

Ostatnią fabryką Maschio Gaspardo, jaką zobaczyliśmy podczas naszej wizyty we Włoszech był zakład Concordia Sagittaria w rejonie słynnej Wenecji. To dawna fabryka pługów Moro Pietro Meccanica, których produkcja pod szyldem Maschio Gaspardo odbywa się obecnie w fabryce Grupy w Rumunii. Za to w Concordia Sagittaria produkowane są opryskiwacze Maschio Gaspardo, które bazują na doświadczeniach firmy Unigreen kupionej w roku 2013.

W tej fabryce szczególną wagę przykłada się do zabezpieczenia antykorozyjnego. Te najbardziej narażone przechodzą proces kataforezy lub są ocynkowane. Inne elementy mniej narażone na korozję malowane są proszkowo.

W fabryce Concordia Sagittaria zobaczyliśmy maszyny przeznaczone na polski rynek. Nic dziwnego, bo cieszą się u nas dużą popularnością – zwłaszcza w sadach. Po piętach depczą im opryskiwacze polowe, których coraz więcej trafia do Polski. Najszersza dostępna belka polowa wykonana jest z aluminium i ma szerokość 52 m. Takie maszyny trafiają jednak obecnie na razie na rynek francuski.

Dodajmy, że we Włoszech Maschio Gaspardo ma jeszcze jedną fabrykę. W mieście Cremona produkowane są maszyny zielonkowe. To efekt przejęcia marki Feraboli w roku 2014.

Autor: Krzysztof Płocki,
redaktor naczelny TRAKTOR24.pl